آرشیو دی ماه 1401

اگر دستم رسد بردار منصور بي پروا ز خون خود اناالحق بر فراز دار بنويسم

دوشنبه ۱۰ اردیبهشت ۰۳

تو همه هستی من

۳ بازديد

رحم  کن  بر دل  غم  دیده  زارم ،  بازآی

صد خزان  آمد و  بگذشت  بهارم ،باز آی

به فدایت همه هستی ، تو همه هستی من

باعث  درد  من  و  مایه  سر مستی  من

یک دم از کوی دلم بگذر و از من مگذر

بلبل باغ  وفا ،  از  ره  گلخن  مگذر

صبر کن یک دمی،ماه شب افکن، مگذر

بگذری از  من اگر ، لجظه مردن  ، مگذر

ندهم چان و  دگر  بار  دگر زنده  شوم

محضر روی تو چو بینم مه تابنده شوم

زاهد از میکده راندم،  چه کنم مست و خراب ؟

خالی از می شده در دست سبویم ، چه کنم؟

قنوتم را تو میدانی ، مناجات جهنم نیست

۴ بازديد
ترا در قامت سبزم سحر ها جستجو کردم                         
چو دیدم آیتی از تو به دامانت رکوع کردم

نگاه بی نیازی  را چو دیدم در مقام تو 
                   سرم خم گشته بر پایت، زشوقت سجده ها کردم

ببوسم هر دو دستانت  که بودن را به من دادی
          به یادت یار شیرینم ، چه شب ها گریه ها کردم

در  این دنیای بی همتا  ترا هر لحظه می بینم
                         شکن آینه خود را که دنیا را رها کردم

ترا میخواهمت جانم ، نشانت را نمی خواهم
                  بگیر چشم و چراغم را ، ترا با دل صدا کردم

قنوتم را تو میدانی ، مناجات جهنم نیست 
                      دلم را با دو دستانم به درگاهت عطا کردم